Gözlerim akıyor kurumuş çöllere

Gözlerim akıyor kurumuş çöllere
Yüreğim karanlığın şahikasında ölüme pervane
Kelimeler düğümleniyor boğazımda
Bulutlar ise gözlerimde 3- 5 nöbetinde
Sen uyurken gece yarısı
Bulutlarla ağlıyoruz hasretinin ateşinde...

Senden sonra satırlar suskun
Yüreğim ise yorgun
Eteklerimde çiçeklerin yanıyor
Avuçlarımda ise
Benden bihaber yaşadığın şehrin günahları....

Kapımda sabahlıyor fırtınalar
Gözlerimde yanıyor sensiz anılar...

Dün gece
Mızrakları sapladım yüreğime acımasızca
Sehpalar kurdum gittiğin o güne
Kaçıncı şehir sensizlikte ruhumu astığım
Kaçıncı nehir gözyaşlarımı boşattığım
Bilemiyorum....

İnadına yalnızlık
İnadına karanlık.
Ve kapı eşiğinde ayazlar
İntihar kokuyor pervazlar...

Sensizlikte meze yapıyorum ayrılıkları
İsyanın sofrasında harcıyorum son kuruşuna kadar
Meteliksiz ve sensiz yarınları
Ve aynalar kırılıyor içimde
Yüreğimi parçalıyor hüzün kokan parçaları...

Yıkık bir kentin gözyaşları
Yetim ceylanların feryatları
Bir de sensizliğin acıları
Dayanamıyorum artık...

Tarihler durmuş sanki ayrılığında
Saatler susmuş sanki yalnızlığında
Ölümler kurulmuş yollarıma sensizliğin karanlığında...

Son kez gel ey Sevgili
Gelmediğin her gün
Ölümü gözlerinden, dudaklarından
Gülümü dikenlerinden, yanağından
Öpüyorum...

Son kez gel ey Sevgili
Yaşatamadın bari beni gülen gözlerinde
Geleceksen ölümümle gel...