I.Dünya Savaşı’nda ingilizler’e toplam 1

I.Dünya Savaşı’nda ingilizler’e toplam 150 bin askerimiz esir düştü. Bu askerlerden bir kısmı Mısır’ın iskenderiye şehri yakınlarında bulunan Seydibesir Usare Kampı’na hapsedildi. Kampın tam adı “Seydibeşir Kuveysna Osmanlı Useray-ı Harbiye Kampı” ydı. Bu kampta 1918’de Filistin cephesinde esir düşen 16. Tümen’in 48. Alayı’na bağlı Osmanlı askerleri tutuluyordu. 12 Haziran 1920’ye kadar iki yıl boyunca her türlü işkence, eziyet, ağır hakaret ve aşağılamaya maruz kaldılar.
Bu insanlık dışı muamelenin sebebiyse Ermeniler’di. Kampta Türkçe bilen Ermeni tercümanların yalan yanlış çevirileri ve kışkırtmaları yüzünden kampların Ingiliz komutanları azılı Türk düşmanı kesilmişlerdi. Savaş bitmişti. Ancak kamptaki ağır şartlar sebebiyle ölenler dışındaki askerleri teslim etmek lngilizler’in işine gelmiyordu. Çünkü muhtemel yeni bir savaşta bu askerlerin yeniden karşılarına çıkabilecekleri Ermeniler tarafından lngilizler’in beyinlerine işlenmişti. Çözüm toplu katliamdı. Askerlerimiz mikrop kırma bahanesiyle, süngü zoruyla dezenfekte havuzlarına sokuldular. Ancak suya normalin çok üzerinde krizol maddesi katılmıştı. Mehmetçik daha ayağını soktuğunda aşın krizol maddesi yüzünden haşlanıyorlardı. Ancak Ingiliz askerleri dipçik darbeleriyle askerlerimizin havuzdan çıkmalanna izin vermiyorlardı. Mehmetçikler bele kadar gelen suya başlarını sokmak istemediler, Ancak bu defa lngilizler havaya ateş etmeye başladılar. Askerlerimiz ölmemek için çömelerek başlarını suya soktular. Ancak başını sudan kaldıran artık göremiyordu. Çünkü gözler yanmıştı. Dışan çıkanların halini gören sıradaki askerlerimizin direnişleri de fayda etmedi ve 15 bin askerimiz kör oldu. Bu vahşet 25 Mayıs 1921 tarihinde TBMM’de görüşüldü. Milletvekilleri Faik ve Şeref Bey’Ier bir önerge vererek Mısır’da esirlerin krizol banyosuna sokularak 15 bin vatan evladının gözlerinin kör edildiğini; bunun faili olan lngiliz tabip, garnizon komutanı ve askerlerinin cezalandırılması için TBMM’nin teşebbüse geçmesini istediler. Tabii ki yeni kurulan devletin bin türlü meselesi vardı. Bu hesap sorma işi de unutuldu, gitti. Ama onlar unutmuyorlar. Kendi ihanetlerini bile soykırım ambalajına sarıp dünya kamuoyuna sunu yorlar. Nobel Odülü rüşvetiyle Orhan Pamuk’u bile kullanmayı başardılar. En üzücü alanı da bu...